Бұл жоба бүкіл Қазақстан бойынша түрлі әлеуметтік контексттер мен облыстардан "бата" (бата-тілектер) кең спектрін жинауға және сипаттауға бағытталған. Дәстүр бойынша, "батаны" жасы үлкен адамдар өздерінен кіші отбасы мүшелеріне өмір жолындағы әрбір аса маңызды оқиға кезінде қолдау көрсету үшін береді. Осылайша, "бата" адамның мәдени тәрбиесі болып табылатын тәрбиенің құрамдас бөлігі болып табылады. Алайда, "бата" ауызша тәжірибе ретінде көптеген жаңа және әртүрлі жағдайларды бастан кешіреді, мұнда әр түрлі адамдар өзіне дәстүрлі беделді адамның немесе "ақыл беруші" рөлін өз мойнына алады және осылайша аудитория мен қабылдаушылардың жаңа ортасына жүгінеді. Бұл жобада біз тек қана үй мен отбасы контекстінде берілген "батаны" ғана емес, сонымен қатар ғибадатханалар мен қасиетті орындарға келушілерге берілген "батаны", жергілікті және ұлттық билік органдарының өздеріне саяси платформасының бөлігі ретінде берілген (немесе алынған) "батасын", сондай-ақ осы тақырыпты және ауызша тәжірибені өз шығармашылығына енгізу арқылы қолданатын қазақстандық музыканттар мен рэперлердің жаңа шығармашылық тәсілдерді қарастырамыз. Лингвистикалық антропологиядағы этнометодология шеңберін қолдана отырып, бұл жобада біз қатысушылардың шеңберін және дамып келе жатқан ауызша дәстүрдің прагматикалық мақсаттарын талдаймыз: жаңа тәжірибешілер жаңа ұрпаққа бата беру үшін осы тілектерге тән құрмет пен мәдени құндылықты қалай пайдаланады?

Жоба тек қана вербалды баяндауды ғана емес, бәрін сипаттайтын аударма категориясы ретіндегі баяндауды (оқиғаның құндылығын) (қайта) теориялауға бағытталған. Батыс классикалық музыкасының драматургия мен графикалық әдебиетте (Эдриен Кеннеди мен Брэндон Монтклэрдің "Ол Бетховенмен сөйлеседі", "Фрэнк Марраффино" және сәйкесінше 2020 жылғы әр түрлі суретшілердің "Соңғы симфония: Бетховен антологиясы" комиксі) елеулі сюжет бола бастағанын зерттей отырып, және 2007 жылғы теріс мәнде әйгілі нуар фильмін (Алексей Балабановтың "Жүк 200") 1931 жылғы даулы американдық романның экранға түсірілуі (Уильям Фолкнердің "Баспана" шығармасы) екендігін әшкерелеу арқылы, жоба баяндаудың бұқаралық ақпарат құралдары мен мәдениеттердегі өзгерістерге (оның трансляциялануына) іргелі қабілетін ашуға бағытталған.

Жоба прагматикалық және прозодикалық факторлардың қолдану саласына байланысты семантикалық түсініксіздіктерді жоюдағы тиісті рөлдерді қарастырады, мысалы, мен барлық алыс туыстарымды шақырмадым, бұл бас тарту саласына және әмбебаптық кванторына байланысты "мен алыс туыстарымның ешқайсысын шақырған жоқпын" немесе "мен алыс туыстарымның кейбірін ғана шақырдым" дегенді білдіруі мүмкін. Дәстүр бойынша, теріске шығару фокустан басым деп есептелді және орыс немесе ағылшын сияқты тілдерде фокус просодикалық түрде белгіленді. Демек, ауызша сөйлеу кезінде түсініксіздікті жою просодияға негізделген деп күтуге болады. Дегенмен, нақты шығарудың корпустық зерттеуі оқудың кең және тар ауқымымен дәйекті түрде байланысты нақты прозодикалық үлгілер жоқ екенін көрсетеді. Бұл сөйлуешілер түсініксіздікті жоюдың басқа стратегияларына сүйенеді деген гипотезаны тудырады. Жоба аясындағы тәжіриблелер сериясында прагматикалық және прозодикалық факторлардың екіұшты сөйлемдерді құруға және түсінуге қосқан үлесі зерттеледі. Қазіргі уақытта орыс тіліндегі тәжірибелер аяқталды және түсіндірілді, ағылшын тіліндегі тәжірибелер жалғасуда және біз осы кросс-лингвистикалық салыстыруға басқа әлеуетті тілдерді қосуды қарастырудамыз.